Mijn allereerste project als meubelmaker was een klein kastje, gemaakt van beukenhout. Ik weet nog goed hoe gedreven ik was. Zorgvuldig zocht ik de materialen bij elkaar en bestudeerde ik aandachtig de werktekening, niet wachtend tot ik kon starten. Het idee was simpel: Een klein kastje met een lade voor in de slaapkamer. Maar voor mij was het allesbehalve simpel.
Nerveus en vol verwachtingen van mezelf ging ik aan de slag. Maar bij elke handeling voelde ik onzekerheid in mij naar boven komen. Het gebruik van machines die nieuw voor mij waren versterkten dit gevoel. Doe ik het wel goed? Kan ik dit wel? En wat als ik het verpest?
Naarmate het kastje meer vorm kreeg groeide mijn vertrouwen. De lade liep soepel over de massief houten geleider en de eerste test of alles paste bracht een lach op mijn gezicht. Ook het onderstel kreeg meer vorm. Ik was blij met hoe het kastje eruitzag, maar ik kreeg het gevoel alsof er iets miste. Het voelde alsof ik het kastje helemaal niet zelf had gemaakt. Ik wilde er mijn eigen draai aan geven, maar wist niet hoe.
Na wat brainstormen kwam ik op een idee om een detail in het onderstel te maken: een vlinderstrik. Een leuke uitdaging om mijn vaardigheden te testen.
Eindelijk was het kastje af. Ik ben blij met het eindresultaat. Ik heb een stukje van mezelf neergezet. Het was niet perfect, maar het was wél van mij. Dit project heeft me veel inzichten gegeven. Het leerde me de waarde van geduld en doorzettingsvermogen, maar vooral de waarde van het geloven in je eigen kunnen. Het kastje is meer dan alleen een kastje: Het is een bewijs van mijn groei als meubelmaker. Het geeft me de motivatie om te blijven leren en mijn vaardigheden te verfijnen.
Reactie plaatsen
Reacties